Γρηγόρης Μαρκοβίτης: Κάτω τα χέρια από το νοσοκομείο Νάουσας!

Επιστολή για την εμπειρία που αποκόμισε από πρόσφατη εισαγωγή του και επέμβαση στο νοσοκομείο Νάουσας καταγράφει ο δικηγόρος Γρηγόρης Μαρκοβίτης. Αναφέρει:

«Την 1-2-2021 εισήλθα για χειρουργική επέμβαση, η οποία έγινε με επιτυχία και διαπίστωσα και εγώ όλα όσα γνωρίζουν ήδη όσοι νοσηλεύτηκαν και όσοι πέρασαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο από το Νοσοκομείο μας. Ευρισκόμενος, λοιπόν, στο στάδιο της κατ’ οίκον ανάρρωσης, είπα να βάλω τις σκέψεις και διαπιστώσεις μου σ’ ένα κομμάτι χαρτί και να τις μοιραστώ μαζί σας.

Η χειρουργική κλινική, λοιπόν, στην οποία βρέθηκα, λειτουργεί άψογα, ο Διευθυντής της κ. Νικ. Σουνιδάκης, ο οποίος κοσμεί με την παρουσία του το Νοσοκομείο μας πάνω από 12 χρόνια, άρτιος επιστήμων και ικανότατος χειρουργός, η προϊσταμένη πανταχού παρούσα, δίκαιη και ουσιαστική στις εντολές και κινήσεις της, οι λοιποί ιατροί (κ.κ. Σάαντ, Τσάβης, Τζιουβάρας κ.λπ.) και οι ειδικευόμενοι τιμούν απλά και ταπεινά (χωρίς έπαρση) τον όρκο και τον ρόλο τους και το νοσηλευτικό προσωπικό, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ευγενέστατοι, εξυπηρετικοί, πρόθυμοι, χαμογελαστοί, μας αντιμετώπιζαν με μεγάλη ευγένεια και πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη τους. Με την ίδια καλή διάθεση πάντα, ό,τι ώρα και αν ήταν, όποιο και αν ήταν το αίτημα του ασθενούς και να σκεφτεί κανείς ότι πίσω τους είχαν όλοι και την ταλαιπωρία της πανδημίας.

Στην αρχή νόμισα ότι η συμπεριφορά αυτή ήταν μόνο απέναντί μου, γιατί οι περισσότεροι ήταν πελάτες του γραφείου μου, γνωστοί μου, συντοπίτες μου που με γνώριζαν και ειλικρινά αισθάνθηκα λίγο άβολα. Όμως, ευτυχώς, έπεσα έξω. Όλοι τους είχαν την ίδια άψογη συμπεριφορά απέναντι σε όλους, την ίδια απέναντι σε μένα που με γνώριζαν, την ίδια απέναντι στον Δημήτρη από την Αλεξάνδρεια που δεν τον γνώριζαν, την ίδια απέναντι στον Σάββα από τη Θεσσαλονίκη, στον Γιώργο από το Λαζοχώρι κ.ο.κ. Κυριολεκτικά, ίση μεταχείριση.

Μετά απ’ όλα αυτά, λοιπόν, πώς να μην νιώθεις σαν στο σπίτι σου; Και, μάλιστα, μέσα σ’ ένα Νοσοκομείο που κτίστηκε (σε οικόπεδο που δεν ήταν του Δημοσίου), εξοπλίστηκε και συντηρούνταν με δωρεές των Ναουσαίων ευεργετών και απλών πολιτών, το οποίο, σήμερα, μπορεί μεν να ανήκει στο ΕΣΥ, όμως, κατά την ταπεινή νομική μου άποψη, δεν ανήκει στην ίδια κατηγορία με ένα αντίστοιχο Νοσοκομείο που ανεγέρθη σε οικόπεδο του Δημοσίου ή αγορασμένο από το Δημόσιο και εξοπλίστηκε με δημόσιες δαπάνες. Επιπρόσθετα, δε, είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι οι απλοί πολίτες Ναουσαίοι (και όχι μόνο), συνεχίζουν να συνεισφέρουν τον οβολό τους εμπλουτίζοντας τον εξοπλισμό του, μέσω του ιδιαίτερα δραστήριου Συλλόγου Φίλων Νοσοκομείου Νάουσας. Έτσι, λοιπόν, εκτιμώ ότι η κατά καιρούς σχεδιαζόμενη υποβάθμιση του Νοσοκομείου μας από διάφορους άσχετους ‘εξυπνάκηδες’, εκτός από τη σθεναρή αντίσταση όλων μας, θα έχει και να αντιμετωπίσει και τις νομικές ενέργειες εναντίον αυτών, φορέων και προσώπων, που θα επιχειρήσουν την υποβάθμισή του. Απεναντίας, θα πρέπει οι αρμόδιοι να φροντίσουν να καλύψουν ΑΜΕΣΑ τα όποια κενά και ελλείψεις παρατηρούνται σήμερα, καθόσον, αποδεδειγμένα, το Νοσοκομείο μας εξυπηρετεί και δέχεται ασθενείς απ’ όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Συνεπώς, αυτό που χρειάζεται είναι αναβάθμιση και επέκταση.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο και ειλικρινές ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και να ενώσω τη φωνή μου στο σύνθημα ‘ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΚΟΜΕΙΟ ΜΑΣ’».