Οι απολαυστικές ιστορίες του Λουδοβίκου στο θέατρο της Μίεζας

Από τις πολλές και απολαυστικές ιστορίες του Λουδοβίκου των Ανωγείων, το υπέροχο βράδυ του Δεκαπενταύγουστου, στο αρχαίο θέατρο της Μίεζας. Με έναν άντρα στο χωριό που τα φυσικά του προσόντα δεν του επέτρεπαν να έχει φιλοδοξίες (ήταν άσχημος), ωστόσο σε ένα τραπέζωμα μάζεψε όσο θάρρος είχε, πήγε στην όμορφη κοπέλα που του άρεσε και της λέει:

-Αν, ας πούμε… σου έλεγα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου, τι θα έκανες;

Εκείνη τον κοιτάει με αυστηρό ύφος και του απαντά κοφτά:

-Απολύτως τίποτα κύριε!

Εκείνος τότε κατεβάζει το βλέμμα και της λέει:

-Ευτυχώς που δεν σου το’ πα!

Αλλά και αυτό:

Κάποιο ζευγάρι ηλικιωμένων, άνοιξαν μακάβρια συζήτηση ένα βράδι για τα τελευταία τους.

-Μωρέ γυναίκα, γεράσαμε και φοβούμαι πως θα πρωτοφύγω εγώ…

-Όι άντρα μου, εγώ θέλω να πρωτοπάω, μη με αφήσει ο Θεός εμένα τελευταία…

-Δεν μπορώ να ζήσω δίχως σου…

-Αν απομείνω μωρέ εγώ ποιος θα με κοιτάξει...

Κάποια στιγμή ο παππούς έφυγε για το καφενείο. Όταν εκεί έψαξε τα τσιγάρα του, δεν τα βρήκε και επέστρεψε στο σπίτι για να τα πάρει. Στο κτύπημα της πόρτας του σπιτιού του, η γιαγιά από μέσα ερωτά. Ποιος είναι;

-Ο χάρος! απάντησε αυτός για πλάκα.

-Ο χάρος; λέει η γιαγιά. Στο καφενείο πήγε ο άντρας μου, στο καφενείο!