Παύλος Παυλίδης: Συγνώμη από τους υγιείς της Αυτοδιοίκησης στους αδελφούς Κούσιου που έκλεισαν τα μάτια χωρίς να δουν τη γέφυρα
Ένα κείμενο με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης και των εγκαινίων της γέφυρας Κούσιου (Τετάρτη στις 8.30μμ) δίνουν στη δημοσιότητα οι ‘Συνδημότες’ του Παύλου Παυλίδη. Αναφέρουν:
«Η Τετάρτη 22 Ιούλη 2020, θα είναι για τον Δήμο μας και ειδικότερα για την πόλη της Βέροιας, μια όμορφη μέρα. Ήταν 7 1ανουαριου 1997 και ανήμερα της γιορτής τού τότε δημάρχου Γιάννη Χασιώτη στο σπίτι του, του έλεγα ότι χρειάζεται μια γέφυρα στο Κτηνιατρείο.
-Κόψε τα χαζά και λέγε…
-Θέλω να μιλήσουμε για τη γέφυρα.
-Είσαι τρελός! Τι τη θες;
-Να βάλω ένα μικρό λεωφορείο να κάνει γύρω-γύρω τη Βέροια και να περνά απέναντι από την Ανοίξεως στον Προμηθέα. Ολόκληρη συνοικία έγινε.
Τότε λοιπόν έγινε η πρώτη μελέτη. Τα επόμενα χρόνια η υπόθεση πέρασε από χίλια κύματα, έως ότου η δήμαρχος κ. Ουσουλτζόγλου κέρδισε την εμπιστοσύνη και τη δωρεά και δρομολόγησε τη γέφυρα. Και τώρα επιτέλους μετά από δέκα και πλέον χρόνια, η πλειοψηφία της Δημοτικής Αρχής, θα δώσει στην κυκλοφορία (ελπίζουμε...) την πολυσυζητημένη γέφυρα "Κούσιου".
Δεν είναι ο χρόνος κατάλληλος να αναφερθούμε εκτενώς στην ανεπάρκεια της Δημοτικής Αρχής, ανεπάρκεια που κόστισε στον Δήμο μας τον χλευασμό όλων των ανθρώπων της αυτοδιοίκησης, που σε κάθε "σύναξη", ρωτούσαν άλλοι χιουμοριστικά και άλλοι καυστικά, για το γεφύρι της "Άρτας"... Αυτά σε άλλον χρόνο.
Όμως ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του τελευταίου των αδελφών Κούσιου, του κυρ-Γιάννη, αείμνηστος πια, που μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο με φωνή που μόλις ακουγόταν, παρακλητικά έλεγε: "Σας παρακαλώ, κάντε κάτι και ολοκληρώστε το έργο! Με συναντούν στον δρόμο και με κοροϊδεύουν οι συμπολίτες"...
Επιτέλους τώρα μπορώ να πω στον αείμνηστο κυρ-Γιάννη, μετά την ειλικρινή μου συγνώμη για την ανικανότητα της δικής μου γενιάς, ότι πλέον μπορεί να πει μετά βεβαιότητας πως ανήκει στους "μεγάλους ευεργέτες της πόλης".
Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά τους αδελφούς Κούσιου για τη γενναιόδωρη προσφορά τους στην πόλη, να ζητήσω για μια ακόμη φορά συγνώμη εκ μέρους των υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων της αυτοδιοίκησης, για το ότι έκλεισαν τα μάτια τους χωρίς να δουν το έργο που με απλοχεριά έδωσαν εκατομμύρια για να ολοκληρωθεί.
Στη μνήμη μας και δίπλα στην εικόνα τους, θα είναι πάντοτε χαραγμένη με χρυσά γράμματα η φράση "Μεγάλοι ευεργέτες της πόλης μας".
Υ.Γ.: Θέλω να πιστεύω ότι εκ περισσού θα προτείνω να διοργανωθεί εκ μέρους του Δήμου ξεχωριστή ημερίδα με περιεχόμενο τη ζωή των αδελφών Κούσιου και ανάδειξη της γενναιόδωρης πράξης της δωρεάς. Είναι σπάνιο για τον τόπο μας, σπανιότερο για τον κυνισμό της εποχής μας και παράδειγμα για τις νέες γενιές, ότι δεν είναι όλοι ίδιοι... Έπρεπε ήδη να έχει γίνει...»
